Żywienie trzody chlewnej jest jednym z podstawowych elementów mających wpływ na produkcyjność zwierząt. Błędne stosowanie paszy może wpłynąć na zdrowie i zaburzenie trawienia, co może doprowadzić do problemów z rozrodem albo zgon zwierzęcia. W żywieniu zwierząt należy zwrócić uwagę na zbilansowanie białka, witamin i składników mineralnych. Niedostatek białka w żywieniu tucznika zmniejsza przyrost zwierzęcia, a zwiększa ilość spożywanej przez niego paszy. Optymalna ilość białka w żywieniu tucznika wynosi 18%.
Przy wiedzy, którą dysponujemy dzisiaj, najważniejszym czynnikiem warunkującym rozrost stada nie jest ilość dostarczanego białka. Powinna być ona zbilansowana w całym procesie żywieniowym w zależności od etapu życia zwierzęcia. Od ilości dostarczanego białka ważniejsza jest przyswajalność aminokwasów wchodzących w jego skład.
Białko pochodzenia roślinnego
Wysoką zawartością białka charakteryzuje się białko ziemniaczane. Koagulacja, następnie odwodnienie i suszenie pozwala na osiągnięcie dużej zawartości białka w produkcie. Charakteryzuje się ono wysoką strawnością i przyswajalnością.
Innym rodzajem białka może być mączka sojowa o wysokiej strawności. Stosuje się ją głównie u prosiąt do 4 tygodnia po odsadzeniu. Przykładem może być tu produkt HP 300. Wśród jego zalet można wymienić cechy tj.:
– niwelowanie problemów dotyczących odsadzania prosiąt,
– wysoka strawność,
– wysoka zawartość białka o dobrym składzie aminokwasów,
– korzystna jakość biologiczna białka.
Źródłem białka roślinnego wysokiej jakości są śruty. Bardzo popularna jest śruta sojowa charakteryzująca się wysokim udziałem aminokwasów egzogennych. Stosowanie śruty sojowej prowadzi do wysokich wzrostów w krótkim czasie. Wpływa też na zdrowotność zwierząt. Zawiera ona także wiele witamin, które znacząco wpływają na wygląd i jakość mięsa zwierzęcia. Popularnością cieszy się też śruta słonecznikowe – efekt uboczny produkcji oleju słonecznikowego. Stosuje się ją jako tymczasowy zamiennik śruty sojowej. Wynika to z faktu, że w śrucie słonecznikowej można znaleźć wysoką zawartość włókna surowego, które obniża strawność dostarczanych składników odżywczych, a także obniża chłonność aminokwasów. Hodowcy stosują też śrutę rzepakową. Choć charakteryzuje się ona niską zawartością białka, ale ma za to wiele cennych aminokwasów. Niestety, śruta rzepakowa zawiera (tak jak śruta słonecznikowa) podwyższoną zawartość włókna surowego.
Białko pochodzenia odzwierzęcego
Cenionym źródłem białka w żywieniu trzody chlewnej jest mączka rybna. Otrzymywana jest z całych ryb lub ich części i powstaje w wyniku zmielenia. Zawartość białka mączki jest bardzo wysoka. Najczęściej zawartość białka oscyluje w granicach 60%. W hodowlach stosuje się też np. mączkę pozyskiwaną z wysuszonej krwi zwierząt zebranej w trakcie uboju. Mimo wysokiej zawartości białka w takiej mączce, jest ono słabo przyswajalne. Wpływa na to wysoka temperatura podczas suszenia. Stosuje się również suszoną plazmę krwi. Jej białko jest bardzo dobrze przyswajalne, ale ma gorszy skład aminokwasowy.
Podsumowanie
Wpływ na dynamiczne przyrosty zwierząt ma białko i obecne w nim aminokwasy. Najważniejszym aspektem dostarczania białka zwierzętom jest jego przyswajalność. Najlepszym sposobem żywienia zwierząt jest łączenie różnych rodzajów pasz pochodzenia odzwierzęcego i roślinnego. Takie połączenie pozwoli na dostarczenie wysokiej jakości białka i na wysoką wchłanialność aminokwasów.
